Op zondag 6 mei 2018 maakte Mostafa Waziri, de Secretaris Generaal van de Hoge Raad van Oudheden de resultaten bekend van het in februari 2018 door Franco Porcelli uitgevoerde scanonderzoek in KV62, het graf van Toetanchamon. De belangrijkste conclusie luidt dat er achter de beschilderde pleisterlaag geen discontinuïteiten waarneembaar zijn ten gevolge van de overgang van natuurlijke rotswand naar een door mensenhand gemaakte blokkerende wand. De GPR-radargrammen hebben dit uitgewezen. Ook bestaat er volgens Porcelli geen enkel bewijs voor het bestaan van de deurposten of een latei boven een deuropening. De radargrammen geven ook geen enkele indicatie van vlakke reflectoren die kunnen worden geïnterpreteerd als grafwanden of holle ruimten achter de schilderingen van de grafkamer.
Het onderzoek door Porcelli is het derde scanonderzoek dat in het graf van Toetanchamon werd uitgevoerd. Het eerste werd uitgevoerd in november 2015 door de Japanse onderzoeker Hirokatsu Watanabe. De onderzoeksresultaten werden in het voorjaar van 2016 bekend gemaakt. Er zouden zich twee holle ruimtes achter de grafwanden bevinden. Een tweede onderzoek werd in de zomer van 2016 uitgevoerd door een Amerikaans team van National Geographic. Vreemd genoeg zijn die onderzoeksresultaten nooit vrijgegeven.
Lees het artikel: Radar scan reveals no trace of hidden chambers in Tutankhamun’s tomb.
Op maandag 7 mei 2018 werd Huub Pragt geïnterviewd door Suzanne Bosman in de rubriek Eerder gehoord van het programma Radio Een Vandaag op Radio 1. Luister en kijk naar het interview van 10:43: Eerder gehoord: zoektocht naar Nefertiti.
Verscheidene egyptologen hebben zich de afgelopen twee jaar gemengd in de discussie of KV 62, oorspronkelijk is aangelegd voor de bijzetting van Toetanchamon. Vaker is gesuggereerd dat de jong overleden farao te rusten werd gelegd in een eerder gebruikt graf dat op basis van het ontwerp bestemd moet zijn geweest voor een vrouwelijke voorganger. Er bestaat echter geen consensus over deze kwestie. Ook over de vraag of het mogelijk is dat koningin Nefertiti de oorspronkelijke eigenares is geweest van het graf, lopen de meningen sterk uiteen.
Met het oog op 100-jaar ontdekking van het graf van Toetanchamon heeft de Egyptische Minister van Oudheden, Chaled el-Enany, in het najaar van 2017 toestemming verleend aan het organiseren van een internationaal reizende tentoonstelling. Een deel van de originele schatten van Toetanchamon is tentoongesteld in het California Science Center in Los Angeles. De tentoonstelling zal vervolgens naar negen andere grote steden in de Verenigde Staten, Europa en Australië reizen en eindigen in het Japanse Osaka.
Sinds het begin van januari 2018 vinden opgravingen plaats in het Westelijke Dal, een zijwadi van het Dal der Koningen op de westoever in Loeksor. De archeologische werkzaamheden, waarbij ongeveer een honderdtal Egyptische werklieden zijn betrokken, worden uitgevoerd onder het toeziend oog van Zahi Hawass. De opgravingen vinden plaats in de directe omgeving van KV23, het graf van Eje en zijn gericht op het vinden van het graf van koningin Anchesenamon. Tot op heden is geen enkel grafvoorwerp van deze vijf jaar oudere halfzus en echtgenote van Toetanchamon aan het licht gekomen. Op dinsdag 18 juli 2017 liet Hawass in een 
Op dinsdag 27 maart 2018 werd bekend gemaakt dat archeologen van de Universiteit van Sydney de overblijfselen van een mummie hebben ontdekt in een 2.500 jaar oude mummiekist, waarvan altijd werd gedacht dat deze leeg was. De houten kist staat al 150 jaar in het universiteitsmuseum van de Australische stad. Toen de wetenschappers de kist openden, zagen zij tot hun verbazing de resten van menselijke voeten en botten. Volgens de onderzoekers zijn de resten eerder beschadigd geraakt, waarschijnlijk door grafrovers. De tekst in hiërogliefenschrift op het deksel van de mummiekist noemt de naam van een priesteres Merneithites. Toch is het mogelijk dat het om een andere persoon gaat omdat mummiekisten in de Late Tijd vaak werden hergebruikt. Een team van wetenschappers is daarom een onderzoek gestart om de identiteit van de resten te achterhalen.
Op vrijdag 23 maart 2018 maakte egyptoloog dr. Ken Griffin, verbonden aan Swansea University, bekend dat zich in de studiecollectie van de universiteit een bijzonder reliëf bevindt. De voorstelling toont namelijk het portret van koningin Hatsjepsoet. De ontdekking werd gedaan tijdens een werkcollege waarbij Egyptische voorwerpen nader worden bestudeerd. Het reliëf bestaat uit twee onregelmatig gevormde kalksteenfragmenten die aan elkaar zijn geplakt. Op basis van stilistische kenmerken herkende Griffin dat de voorstelling gedateerd mag worden in de tijd van de beroemde Egyptische koningin die regeerde in de 18de dynastie. De waaier die staat uitgebeeld is typisch voor deze tijdsperiode. De diadeem die is voorzien van gedraaide uraeus duidt op een farao. De pruik is ook kenmerkend voor Hatsjepsoet. Het overtuigende bewijs komt echter uit de deels beschadigde begeleidende tekst. Er staat ‘haar vreugde is voor eeuwig’. Griffin stelt dat het reliëf qua stijl en techniek overeenkomt met de reliëfs in de tempel van Hatsjepsoet te Deir el-Bahri. Deze beroemde terrassentempel werd tijdens het hoogtepunt van haar regering gebouwd op de westoever van het oude Thebe. Eerder in haar regering heeft Hatsjepsoet echter een tempel uit verfijnd wit Toerakalksteen laten oprichten binnen de muren van Karnak, de tempel van Amon aan de oostoever van de Nijl. Volgens egyptoloog Huub Pragt is het meer waarschijnlijk dat het reliëf afkomstig is uit deze relatief kleine tempel van Hatsjepsoet die door haar Netjery-menoe ‘Goddelijk als Monument’ werd genoemd. Dit tempeltje heeft plaats moeten maken voor de bouwwerken van haar opvolger Thoetmoses III. Fragmenten van de Netjery-menoe tempel zijn tegenwoordig opgesteld in wat het openluchtmuseum van de tempel van Karnak wordt genoemd.
Tijdens schoonmaakwerkzaamheden in de eerste weken van maart 2018 ontdekte de Australische archeologische missie onder leiding van Dr. Naguib Kanawati kleurrijke grafscènes op de wanden van de 18 meter diepe grafschacht van graf 29 te Beni Hassan. Dat is het graf van de gouwvorst Baqet I uit de 11de dynastie.
Op zondag 25 maart 2018 geeft cultureel en religieus antropoloog Rachel Reedijk samen met psycholoog Rob Cassuto een dubbellezing in Amsterdam met de titel ‘Egypte en het Jodendom: tegenreligie of erfenis?’
Vanaf zondag 16 december 2018 organiseert het Drents Museum in Assen in samenwerking met het Museum of Fine Arts in Boston de tentoonstelling ‘Nubië – Land van de Zwarte Farao’s’. Driehonderd topstukken uit Boston zijn tot en met zondag 5 mei 2019 in het museum in Assen te zien. Het betreft voorwerpen uit de gehele periode van de Nubische beschaving, van 2400 v. Chr. tot ca. 350 na Chr. De tentoonstelling vertelt het verhaal over de haat-liefdeverhouding tussen het oude Egypte en de zuidelijke Nubische koninkrijken. In de periode tussen 750 en 664 v. Chr. veroveren de Nubiërs Egypte. Deze periode waarin Zwarte Farao’s over het Egyptische rijk heersen is de 25ste dynastie en staat centraal in de expositie. Onder leiding van George Reisner verrichtten Wetenschappers van het Museum of Fine Arts Boston van 1916 tot 1920 archeologisch onderzoek in de omgeving van het oude Napata, de hoofdstad van het Nubische koninkrijk. Topstukken komen onder meer uit de piramiden van koning Taharka en koningin Malakaye.