Beschrijving
Lezing: Graven uit het Oude Rijk
De eerste grote bloeiperiode in het oude Egypte is het Oude Rijk. In deze tijd werden indrukwekkende piramiden als grafbouwwerken voor de farao’s op getrokken. Het voornaamste graftype voor de toplaag van de Egyptische maatschappij was echter de mastaba. Vanaf de 4de dynastie werd bij de aanleg ervan, de tichelstenen vervangen door een kalkstenen bovenbouw. Alleen in de mastaba’s van Gizeh werd in deze periode een kalkstenen portretkop als ‘reservehoofd’ meegegeven. Zo’n reservehoofd bevond zich meestal in een nis halverwege een schacht die loodrecht vanaf het dak van de bovenbouw of schuin vanuit het binnenhof naar de grafkamer leidt. Aanvankelijk was de bovenbouw van een mastaba vrijwel geheel massief, op een ondiepe offernis aan de zuidzijde van de oostelijke façade na. Vanaf de vroege 4de dynastie ontwikkelde deze nis zich tot een binnen de bovenbouw gelegen offerkapel waarin de dodencultus werd voltrokken. Deze kapellen konden verschillende vormen aannemen. Ze hadden echter alle gemeen dat de westelijke achterwand uit een schijndeur bestond. Hierdoor zou de ka-ziel van de overledene, vanuit de diep onder de grond gelegen grafkamer de cultusruimte kunnen betreden. De wanden van de mastaba’s werden ze voorzien van kleurrijk beschilderde reliëfscènes die de dode afbeelden in allerlei scènes uit het dagelijkse leven: landbouw, veeteelt, vogelvangst, visvangst, nijlpaardenjacht, scheepsbouw en ambachtsscènes. De bedoeling van de afbeeldingen en de begeleidende teksten was om de dode voor eeuwig van voedsel te voorzien en hem dezelfde waardigheden ten deel te laten vallen als tijdens zijn aardse leven.
De mogelijkheid bestaat om deze lezing gelijktijdig online bij te wonen: Graven uit het Oude Rijk.
